'En wat doe jij hier zonder mentor?' Brookpaw sprong verrast van de rots, zijn kop rood van schaamte. Hij keek op en zag een grijze poes de helling af komen. Haar lichtblauwe ogen waren op hem gericht. Met een schok herkende hij Wolfstar, de leader van de Riverclan. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en hield de poes nauwlettend in het oog. Ze waren dan wel op veilig gebied, je wist maar nooit met die Riverclankatten. 'Wolfstar.' zei hij. 'Wat doet de nobele Riverclanleader hier op dit tijdstip?'

Wolfstar knikte hem vriendelijk toe. 'Ik weet het.' snorde ze. 'Er zwemmen er zoveel in de rivier op dit moment, dat mijn clan nog dik wordt!' De Riverclanleader lachte en ook op Brookpaw's gezicht verscheen een kleine grijns . Eigenlijk viel ze best wel nog mee. 'Hoe is de jacht bij jullie?' vroeg de poes nieuwsgierig. Brookpaw was meteen weer op zijn hoede. 'Goed, de Thunderclan is sterk.' zei hij zo neutraal mogelijk.

'Spannend hé, ik weet nog goed hoe het was, of was zo'n stoere apprentice als jij niet bang?' Wolfstar lachte opnieuw en Brookpaw haalde opgelucht adem. Ze had niets gemerkt, gelukkig. Een grijs verscheen op zijn gezicht. 'Natuurlijk niet!' snoof hij quasi-verontwaardigd. 'Maar was jij dan niet bang, toen je voor de eerste keer op de Big Rock moest staan?' Nieuwsgierig keek hij de Riverclanleader aan. Hij kon bijna niet geloven dat een Leader ooit ergens bang voor was.

'Ik was niet bang, maar nerveus. Ik wist dat ik het goed zou doen, en de Starclan iedere stap die ik zet zou volgen. Dus nee ik was niet bang.' antwoordde Wolfstar stoer. Brookpaw fronste zijn voorhoofd, natuurlijk geloofde hij in de Starclan, maar aan hem hadden ze nooit iets laten weten. Ach ja, hij was dan ook geen leader. Hij vroeg zich af hoe het was om zo dicht bij de Starclan te zijn. 'Ben je pas net apprentice?' Brookpaw grimaste, hij was wel wat klein voor zijn leeftijd, maar hij leek toch niet op een kit? 'Nee, ik ben al een paar maanden apprentice.' Brookpaw keek Wolfstar nieuwsgierig aan. Bij het gevecht aan de rivier had ze hem aangevallen op Thunderclanterritorium, zonder dat daar zelfs een reden voor was geweest. Hoe verschillend was ze nu! Ze keek hem vriendelijk aan. 'Je viel me aan, bij de rivier.' zei Brookpaw verwijtend, maar door de intonatie in zijn stem werd het een vraag. 'Waarom ben je nu zo aardig?'

Brookpaw luisterde aandachtig naar Wolfstar's verhaal. Zoveel erge dingen die waren gebeurd, zoveel katten in haar leven die waren gestorven. Brookpaw keek bedrukt naar zijn poten, hij voelde zich zo klein bij Wolfstar's pijn. Wat wist hij eigenlijk over verdriet? Over het hele leven? Hij was maar een nietige, domme apprentice. 'Maar dat is niet belangrijk, hoe is het met Firestar? Niet dat ik er iets aan heb..' sprak de Riverclanleader ongerust.Brookpaw was verbaasd dat een leader naar het welzijn van een andere leader informeerde. Een zeurderig stemmetje in zijn hoofd zij dat Wolfstar nog steeds niet te vertrouwen was, maar Brookpaw schonk er geen aandacht aan. 'Het gaat wel goed met hem, waarom vraag je dat?' vroeg hij nieuwsgierig.

'Ik wil niet meer oude "vrienden" verliezen.' mauwde ze grimmig. Brookpaw keek haar nieuwsgierig aan, kende Wolfstar zijn leader goed? Of bedoelde ze het maar sarcastisch? De poes keek hem vriendelijk aan. 'Zijn er veel gevechten tussen shadowclan? Misschien een rare vraag, maar de shadowclan gedraagt zich vreemd. Weet jij meer?' Stomverbaasd staarde Brookpaw de Riverclanleader aan. Van heel zijn leven had hij, behalve op de Gathering, nog geen Shadowclankat gezien, en hij had al helemaal geen idee wat er tussen de clans gebeurde. 'Ik heb geen idee.' mauwde hij voorzichtig, 'Waarom denk je dat de Shadowclan vreemd doet?'

'Ik voel het gewoon ik ken Dark al sinds ik een Apprentice was, dat was in de tijd dat haar vader de clans over wou nemen. Ze was op ons territorium, ik stopte haar, maar toen werden we vrienden en ze nam me mee naar het donder pad..' Wolfstar pauzeerde even, alsof het verleden haar weer inhaalde, maar vertelde toen met een pijnlijk gezicht verder, 'Ik werd aangereden.. Ik werd opgenomen in shadowclan tot ik beter werd, maar Darks vader de leader ging naar mijn clan en zei dat ik niet terug wou terwijl hij tegen mij zei dat ze mij niet terug wouden..' Brookpaw's oren gingen verrast omhoog toen hij dit hoorde, hij kende nauwelijks iets anders dan zijn eigen clan. Wolfstar's verhaal deed hem duizelen. Had Darkstar gewild dat ze werd aangereden? En waarom mocht Wolfstar van Darkstar's vader niet terug naar haar clan? Tientallen vragen schoten door zijn hoofd, maar hij durfde niets te vragen. Plots zakte Wolfstar bijna door haar achterpoot. Brookpaw zag de pijn in haar ogen en kwam aarzelend dichterbij. 'Gaat het?' mauwde hij bezorgd. Hij kende Wolfstar nog maar een nacht, maar ze was vriendelijk tegen hem geweest. Ze had hem in vertrouwen genomen, zelfs al was hij van een andere clan en Brookpaw vroeg zich nog altijd af waarom. De Riverclanleader zette zich recht, 'Dark gedraagt zich gewoon raar.' sprak ze kort.